نگارنامه

مامانی مدتها آرزو داشت منو توی هندوونه بنشونه و جمعه 31 خرداد وقتی دایی محسن یه هندونه خیلی گنده خریده بود و آورد خونه بابایی اینا همه با نقشه مامانی موافقت کردن! هندونه خیلی یخ بود و من اولش یه خورده ترسیدم اما نتیجه عکسا جالب بود: اینجا هم می خواستن لباسمو تکمیل کنن اما من گریه کردم و اجازه ندادم. خب هندونه اش خیس بود دیگه! کسی شماره تلفن سازمان حمایت از حقوق کودکان رو داره؟ ...

منم میخوام توی مسابقه نی نی شکمو شرکت کنم نمی دونم کدوم عکسم رو انتخاب کنم شما بگین: ...

سیر حرکتی من نشون می داد که من بچه زرنگی هستم. بابایی و مامانی همیشه می گفتن این بچه 10 ماهش که بشه راه میره اما هرچه جلوتر اومدم فهمیدم که این زرنگ بازی ها توی دنیا ارزشی نداره بنابر این هر روز تنبل تر از روز قبل شدم و این شد که حالا هنوز هم نمی تونم بلند شم وایسم با اینکه ده ماهم هم تموم شده. اما بالاخره یه روز طرح تشویقی خانواده ام جواب داد و من به عشق عشقم (هندوانه) حدود 1 دقیقه به تنهایی ایستادم در حالی 10 ماه و 12 روزم بود (92/3/27). اینم عکسای مرحله به مرحله اش:   توضیح این که دیگه به این شیوه گول نخوردم و فقط همون یه دفعه وایسادم. ...

مامانم سعی کرده تا حالا همه عکسام رو به روز برام بذاره اما گاهی یکی که با دوربینش ازم عکس گرفته با تاخیر عکسامو میده. چند تا از عکسام مونده بودن و حالا می خوام بذارمشون: اینجا من رفته بودم عروسی همکار بابام و کلا توی مردونه بودم! ژست در مقابل دوربین حتی وقتی فنچول بودم: مصداق بارز کودک آزاری: اینجا رفته بودم خونه دایی مجید: متفکرانه به دوردست ها می نگرم: انگشت آجی پریسا خیلی خوشمزه بود: اینم از همون خنده های همیشگی: ...

تاریخ لغت معنا مواقع کاربرد 25/2/92 (9ماه و ده روزگی) مامان مامان القای احساس خوشبختی به مامانم 13/3/92 (9 ماه و 28 روزگی) هابو هاپو (سگ) هرنوع جنبنده و غیرجنبده ای مثل عروسکم، مورچه، مگس کش، خرده نان روی زمین و هرچیز دیگری که به ذهنتان می آید. ...

ک هفته قبل از عید سال 92 من همراه مامانم رفته بودم مدرسه آجی پریسا. آجی پریسا همون مدرسه ای میره که مامانم میرفته. من با سفره های هفت سینشون عکس گرفتم و عکسا حالا به دستم رسیده   راستی به پست " من در بیمارستان بستری شدم " عکسای جدید اضافه شد. ...

من عاشق گنجشکام: تو دستامو نگاه کنین ولی لاکپشت ها رو زیاد دوست ندارم: ...

چند روز بود که من وارد 10 ماهگی شده بودم که مامانی یه استعداد جدید توی من کشف کرد: می رفتم توی آشپزخونه دست می زدم روی ترازوی دیجیتالمون و عددها که نشون داده می شد می خواستم با دستم بگیرمشون! اولش بابا و مامان فکر می کردن بصورت اتفاقی اینکارو انجام می دم اما بعدا پی به این حقیقت بردن که من خیلی باهوشم. این ماجرا را بابا با پیاز داغ فراوان توی محل کارش تعریف کرده بود. تو این ماه من دیگه کاملا یاد گرفتم دست بزنم اونم با صدای بلند. با دلیل و بی دلیل شروع می کنم به دست زدن. اصلا کلا از دست زدن خودم خیلی خوشم میاد و هی دست می زنم.( توی این عکسا خودم همراه با آهنگ می خونم و دست می زنم): وقتی توی بیمارستان بستری بودم و یه دس...

مثل همیشه عکسهای من در باغ بابایی:   وقتی با گوشی مامان عکس می گیرم و به خاطر فلش دوربین چشمام بسته میشه: دیگه میشه به موهام چهل گیس بست البته فقط یکیش اونم به زور: آخرین روزی که به مهد رفتم و مریض شده بودم:   در حال رانندگی: وقتی پسر می شوم: وقتی خوابم: دمپایی هام الان اندازه ام شده اما نمی تونم راه برم: صبح زود وقتی حاضر می شدم تا برم مهد کودک: بدون شرح: ...

جمعه صبح من همچنان تب داشتم. البته کم و زیاد می شد اما قطع نمی شد. مامان ناگهان متوجه شد که دست و پاها و لبهای من کبود شده و من دارم می لرزم. به مامانی گفت. همون موقع دایی محسن اینا هم اومده بودن و منو بردن بیمارستان. تب 40 درجه داشتم. دکتر بلافاصله گفت باید بستری بشم. مامان رضایت داد و منو پذیرش کردن. مامانو فرستادن دنبال کارها تا به من سرم وصل کنن و مامان نبینه! دایی محسن و مامانی پیشم بودن و آقای دکتر با دوتا پرستار تمام سعیشون رو کردن تا از من رگ بگیرن و بهم سرم وصل کنن. و من گریه می کردم و اشک از دو طرف چشمام می اومد. خدا رو شکر بلافاصله رگم پیدا شد و اصلا اذیت نشدم اما نمی ذاشتم شلنگ اکسیژن رو بذارن توی دماغم. مامانم رو هم نمی ...